Bijwerking van borstvoeding

Knetterende melktieten of niet: “sorry zeggen” is een bijwerking

Borstvoeding, de show der hormonen! Voor iedereen is het geven van borstvoeding anders. De een vindt het gedoe, de ander geniet van alle nachtelijke onderonsjes, het kan je overkomen dat je een groeiende ongelijkheid met je partner ondervindt, of dat je verrast wordt door het gemak wat je na een aantal maanden ondervindt en dus door blijft voeden maar ook kan je continue onzekerheid ten deel vallen die je roze wok langzaamaan grijs doet kleuren.

Ondanks zoveel verschillende ervaringen, lijkt er toch een algemene deler te zijn. Die van sorry zeggen en verantwoording afleggen. Alles rondom borstvoeding lijkt eigenlijk altijd iets te zijn waarvoor je je moet verantwoorden, omdat iedereen er altijd wel iets van vindt. Een open zenuw die makkelijk aangeraakt kan worden.

Het is me niet gelukt
Hoppa laten we eerste even het emmertje verantwoordelijkheid over je heen kieperen. Jij bent de moeder, jij hebt de hormonen, dus als het aan iemand ligt om die borstvoeding te laten slagen, nee nog erger: om jullie baby in leven te houden; dan ben jij het wel.

Samen met een lading hormonen, hoge verwachtingen van jezelf, gemangeldheid van de bevalling en slaapdeprivatie ben je 12x per dag aan het kutten met voedingen en je voelt je ondertussen mega schuldig dat je niet continue denkt: halleluja, ik kan dit: laaf je aan mijn levenssap!

En na veel tranen, bemoedigende woorden, wijze adviezen van dezen en genen en ook die van de lactatiekundige besluit je om te KIEZEN om te stoppen met borstvoeding. Ho: zijn we opeens weer terug bij die verantwoordelijkheid en hoor je jezelf vaak beschaamt uitleggen dat het niet gelukt is met de borstvoeding… Sorry

Te dik
Waar je zelf stiekem gehoopt had dat de calorieën er bij het borst voeden vanaf vlogen, lijken de calorieën zich in het kwadraat in je baby te vestigen en verdwijnt er weinig bij jezelf. Stiekem ben je rete trots op die extra ringen en plooien die ontstaan op die armpjes van spek, want hoe vet is dat: je kan letterlijk zien dat je kind groeit. Totdat je de groeicurve onder ogen moet komen op het CB en je schrap zet voor het onvermijdelijke vingertje, pas je wel op dat je je baby niet overvoedt, snackgedrag aanleert, troost voedt of whateverism!

Oh ja: sorry

Nog stééds
‘Geef je nog stééds borstvoeding?,’ vragen mensen opeens als je de 6 maanden gepasseerd bent. Euh ja, wat? Oh ja sorry, ik ben heus niet een zwierige wijntak hoor. Het gaat nu gewoon best heel makkelijk, thank god is het geen 12x per dag meer. En vervolgens hoor je jezelf een maand later zeggen: ja, ik weet het sorry, kan natuurlijk niet, heel pathetisch, maar ik geef nog steeds borstvoeding, heel hormonaal allemaal van me. Sorry

Voeden in het openbaar
Ja sorry hoor, daar zit niemand op te wachten. Cover up please en laat jezelf shawls aansmeren omdat je mogelijk iemand anders ongemakkelijk maakt, met iets waar je zelf eigenlijk geen moeite mee hebt. Borsten zijn aanstootgevend, meteen een mooie boodschap om je baby mee te voeden. Preutsheid, schaamte en wat andere mensen van je vinden. Oplossingen worden geboden in hashtags: #borstvoedingsvriendlijkecafe’s. Ik bemerk een snufje apartheid. Sorry

Kolfrecht
Voordat je terugkomt van je zwangerschapsverlof heeft je baas al een paar keer geïnformeerd: ga je kolven? Oftewel: uiteraard heb je daar recht op, maar stiekem vinden we het wel verdomd ingewikkeld dat je er gebruik van wil maken. Komt er weer zo’n hormonale moeder terug werken die haar brein elke 3 uur in een flesje pompt. Sorry

Ontstellend vaak gehoord dat vrouwen volledig afgebouwd zijn met borstvoeding omdat het op werk niet uitkomt, geapprecieerd wordt, je hetzelfde werk in minder tijd moet doen of er alleen gelegenheid is om te kolven op de wc.

Hoe kan je met open blik naar je eigen wensen kijken (voeden combineren met terug gaan werken) als er al zoveel voor je ingekleurd wordt.

JIJ wilde borstvoeding geven
Hup niet zeuren, jij wilde borstvoeding geven! Ja klopt, net zoals dat ik een baby wilde. Wist ik veel dat het ook hemeltergend ingewikkeld zou zijn, of dat de impact van een wezentje wat 24/7 van jou als ouder afhankelijk is van te voren niet in te schatten is. Ondanks de wens, ondanks de hormonen, ondanks alle mooie intieme momenten is het soms ook heel fijn om even te mogen klagen. En sorry dat ik dan direct je hoofd eraf bijt als jij, mijn allerliefste, voorstelt om “gewoon” even een keer een flesje te geven.

Omdraaien
Laten we het alsjeblieft alsjeblieft gaan omdraaien, laten we met z’n allen ervoor gaan staan dat we ons als ouders/moeders niet meer geneigd voelen verantwoording af te leggen aan ook maar iemand. Heb compassie met jezelf, heb compassie voor anderen. Die lat ligt al hoor genoeg, als er een bal valt ben je dan echt een minder goede moeder? Met de geboorte van je baby ben je kwetsbaar genoeg, daar hoeft nooit iemand anders ever ooit wat van te vinden. Nooit valt het te vergelijken, nooit valt het te veroordelen, iedereen rommelt vol liefde maar wat aan.

Iedere moeder verdient eigenlijk 24/7 applaus, gewoon om wie we zijn!

Deel dit bericht

Facebook
WhatsApp
Twitter
Email