Mini Mini Masterclass | Persweeën

Persweeën, reflectoire persweeën zijn onmiskenbaar, zowel voor de barende als voor de hulpverlener. 

Vaak in de laatste 8-9-10 centimeters van de ontsluiting begint zich in de diepte wat te roeren. Doordat de baarmoedermond zich opent komt de baby steeds lager te liggen en zal op een gegeven moment (vaak met het hoofdje) op een deel van de endeldarm drukken wat jou reflectoire persdrang geeft. Een niet te stoppen reactie van de baarmoeder die je vaak in 1x keer herkent. En indien je hem niet direct herkent, no biggie, over een paar minuten rolt er vanzelf weer een wee over je heen. 

De hulpverlening is er ook vaak als de kippen bij als ze in de buurt van je zijn. Je maakt namelijk opeens ander geluid. 

Persweeën vs ontsluitingsweeën

Persweeën zijn echt anders dan ontsluitingsweeën. Bij ontsluitingsweeën worden de lengte spiervezels in de baarmoeder aangespannen, bij persweeën worden de circulaire spiervezels aan het werk gezet. Daarmee wordt de baby van boven naar beneden geduwd. Je kan persweeën vergelijken met kotsen, overgeven, maar dan de andere kant op. Iedereen weet dat als je maag zich echt samenknijpt daar geen houden meer aan is, mogelijk heb je nog net de tijd een wasbak op te zoeken, maar dan dendert het over je heen. Zo is het ook met persweeën. Op de top van de wee zijn ze onhoudbaar. 

En go!!!

Als je volledige ontsluiting hebt dan mag je volle bak mee gaan persen. Je kan ook eerst een tijdje je lijf volgen en kijken wat er gebeurd. Dit heet labouring down, waardoor je eigenlijk de baarmoeder zelf het eerste werk laat doen, om de baby nog dieper te laten zakken. Afhankelijk van of het je eerste vaginale geboorte is, of dat je dat al eerder gedaan hebt, kan er behoorlijk verschil zitten in hoe hard er gewerkt moet worden om je baby door het baringskanaal heen te persen. Is daar ooit al een baby gepasseerd, dan is het weefsel wat meer pudding geworden, waardoor dat vaak makkelijker gaat. 

Daarnaast hangt het natuurlijk van allerlei verschillende factoren af hoe vlot het persen gaat: oa. of je goede persweeën hebt, de ligging van de baby, die kan ook een beetje schuin liggen met zijn hoofd bijvoorbeeld, de diepte van indaling in het bekken, de bewegelijkheid van het bekken, en de bekkenbodem zelf. 

Reflex is noodzakelijk

Overigens is die vergelijking met de maag ook direct een goede metafoor voor het volgende inzicht: Als je geen persweeën hebt, hoe ga je dan persen? Dat is hetzelfde om nu als luisteraar te horen, Eureka: je bent er klaar voor, je mag nu gaan kotsen. Succes. Zonder reflex kom je daar niet. 

Daaruit kan je direct opmaken dat niet; volledige ontsluiting het startschot is om te gaan persen, enkel en alleen persweeën zijn het ideale startschot. 

En als je die nog niet hebt, dan kan je dus gewoon dwaas voor je uitkijken en bevragen waarom je dan nu zou gaan persen. Vaak heb je rust, tijd en intimiteit nodig om de ruimte te geven aan het opkomen van persweeën. Vraag en claim die dus. Zolang als het goed gaat met de conditie van de baby is er namelijk geen haast.

Als ze niet komen…

Blijven de persweeën helemaal uit, dan zijn er verschillende opties waar je zelf in meebeslist. Wil je het op eigen kracht proberen, wil je proberen eerst een paar keer proef te persen in de hoop dat de baby doordat ie wat lager komt, toch de reflexen gaat oproepen. Wil je wee-opwekkers om de weeën een setje te geven. Of wil je overgaan op een kunstverlossing?